امروزه تبلیغات بسیاری در مورد تکنولوژی‌های جدید وجود دارند که “همه چیز را تغییر می‌دهند”. در این مقاله، سعی بر این داشته ایم تا پنج گیاه با قدرت‌های فوق‌العاده شگفت‌انگیز معرفی نماییم. این گیاهان به ارتقاء نوآوری یا اختراع تکنولوژیکی کمک کرده‌اند.
جلبک و سوخت زیستی
اگر اخبار جهانی را دنبال می‌کنید، جلبک‌ها باید در حیطه توجه شما باشند. بسته به گونه مورد علاقه شما، جلبک‌ها را می‌توان خورد، برای تولید گرما سوزاند، یا برای تولید هیدروژن، متان، بیودیزل یا کود معمولی استفاده کرد. جلبک‌ها بسیار پربار هستند و انواع مختلفی دارند که در واقع جداسازی گونه‌های مورد علاقه از نمونه آب در طبیعت برای کشت کار سختی است. جلبک‌ها خورشید و مقدار زیادی دی اکسید کربن موجود در هوا را جذب می‌کنند. این دو نوع انرژی تجدیدپذیر برای تولید سوخت یا مواد غذایی (مانند سوشی) با تقاضای بالا استفاده می‌شوند.
در حال حاضر یک کارخانه بیودیزل جلبکی در حال کار است و سالانه 4.4 میلیون گالن روغن جلبکی تولید می‌کند. ممکن است این مقدار زیاد به نظر نرسد، اما به عنوان اولین کارخانه روغن جلبک، می‌توانید شرط ببندید که آن‌ها پول کافی برای ساختن کارخانه‌ای بزرگ‌تر را به دست خواهند آورد. شرکت‌های دیگر نیز در این رقابت نقش دارند تا جلبک‌ها را به بزرگترین منبع بعد از نفت تبدیل کنند. جلبک‌ها به عنوان یک منبع تجدیدپذیر سوخت، به یکی از راه‌حل‌های مشکلات انرژی تبدیل شده‌اند. برای تفاله های حوضچه خیلی کهنه نیست.
گیاه گوایول و لاتکس
گوایول یک گیاه بیابانی و بومی آمریکای شمالی است. شرکت Yulex Corp متوجه شد که این گیاه کوچک مزایای بسیار زیادی دارد. اولین قدرت اعجاب‌آور گیاه گوایول این است که می‌تواند در تولید لاستیک مورد استفاده قرار گیرد. بیشترین لاستیک طبیعی از یک گونه‌ی درخت لاستیک تولید می‌شود که محصول را در معرض خطر بیماری قرار می‌دهد. لاتکس ساخته شده از گوایول عملکرد بهتری نسبت به لاتکس سنتی دارد و بدون حساسیت، نرم‌تر، محکم‌تر و با کشسانی بیشتر است. در حال حاضر، محصولات لاتکس شرکت Yulex در بازار موجود هستند و تقاضای زیادی از بخش‌های علمی و پزشکی دارند. دستکش‌های لاتکس ممکن است پیشرفت تکنولوژیکی بزرگی به نظر نرسند، با این حال به وفور در آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، کارخانه‌ها و غیره استفاده می‌شوند. ساختن یک دستکش بهتر مانند ارتقا از یک تلویزیون سیاه و سفید به رنگی است.
همچنین، گوایول رزین تولید می‌کند، که یک عنصر در هر چیزی اعم از رنگ، کاغذ، تخته خرده چوب و صابون است. آن‌ها همچنین در حال تلاش برای تولید محصولات چوبی (مانند تخته سه لایه) از گوایول هستند، و امیدوارند از آنچه باقی مانده برای تولید انرژی زیستی و اتانول استفاده کنند. با توجه به اینکه، گوایول یک گیاه بیابانی است، برای رشد به آب یا کود کمی نیاز دارد. این گیاه دارای محتوای انرژی بالایی است که آن را برای فناوری‌های اتانول سلولی و گاز سنتز جذاب می‌کند. کشاورزان می‌توانند برای رشد و برداشت گوایول از روش‌ها و ماشین آلات مشابه در مزارع پنبه استفاده کنند.
ذرت و پلاستیک
نشاسته در هر چیزی اعم از کاغذ تا مواد شوینده مورد استفاده قرار می‌گیرد و دکستروز (قند ساده) همه چیز از آنتی‌بیوتیک گرفته تا نوشیدنی‌های الکلی را برای ما فراهم می‌کند. حتی می‌توانید از ذرت برای ساختن لاستیک اتومبیل استفاده کنید. محبوب‌ترین کاربرد ذرت در تهیه پلاستیک است. ” پلاستیک ذرت به طور طبیعی قابل تجزیه می‌باشد”.
مشکل اکثر پلاستیک‌ها این است که هرگز از بین نمی‌روند و فقط به قطعات کوچک تقسیم می‌شوند. پلاستیک منجر به کشته شدن حیوانات می‌شود و در برخی از نقاط اقیانوس تقریباً به اندازه دانه‌های شن و ماسه پلاستیک وجود دارد.
پلاستیک تجزیه‌پذیر بدون آسیب زیست‌محیطی یا پایه پتروشیمی مزایایی را ارائه می‌دهد. به یاد داشته باشید که پلاستیک بسیاری از چیزها از تجهیزات پزشکی گرفته تا کیس‌های کامپیوتری و فراتر از آن را در اختیار ما قرار می‌دهد. همچنین، بسیاری از فناوری‌های پیشرفته به آن بستگی دارند.
گیاه زردینه و چسب ولکرو
“جورج د مسترال” ( George de Mestral )، پس از مطالعه غلاف دانه‌های چسبیده به لباس و پوست سگ خود در سال 1941 چسب ولکرو را اختراع کرد. کسانی که در دهه 1980 یا 1990 بزرگ شده‌اند، ممکن است اخبار قدیمی مربوط به چسب ولکرو را بیابند. هر چیزی که بتواند به فضانوردان و کودکان خردسال خدمت کند قابل توجه است. آیا می دانستید که هر شاتل فضایی به 10000 اینچ چسب ولکرو مجهز است؟ یا اینکه ارتش چسب ولکرو بی‌صدا خیلی محرمانه دارد؟ آیا می دانید دو اینچ مربع چسب ولکرو می‌تواند 175 پوند را تحمل کند؟
چیزی که واقعاً شگفت‌انگیز است، کاری نیست که چسب ولکرو می‌تواند انجام دهد، بلکه کاری است که انسان‌ها را قادر به انجام آن کرده است. دانشمندان در فضا با اختراعاتی مانند چسب ولکرو امنیت و ایمنی زندگی در گرانش صفر را بسیار گسترش دادند. همچنان، این اختراع به خدمت فضانوردان ادامه می‌دهد، چرا که آن‌ها تحقیقات مهم و هیجان‌انگیزی را در فضا انجام می‌دهند. اینجا روی زمین، ساختار ولکرو هنوز هم الهام‌بخش سایر اختراعات و ایده‌ها است. ولکرو ماندگار و بادوام است و می‌توان آن را از طریق مواد بازیافت شده و قابل بازیافت ساخت.
گیاه نیلوفر آبی و نانوفناوری
نیلوفر آبی در آب‌های گل‌آلود رشد می‌کند، اما دارای برگ‌های تمیز می‌باشد. برگ‌های این گیاه صاف نیستند، با این حال، آب از روی آن‌ها می‌غلتد و در طول مسیر گردوخاک را جمع‌آوری می‌کند که این ویژگی خود تمیزسازی اثر لوتوس یا اثر نیلوفر آبی نامیده می‌شود. ساختارهای میکروسکوپی روی برگ، حباب‌های هوا را به دام می‌اندازند و آب را با یک پوشش مومی پس می‌زنند. در نتیجه، قطرات آب به جای یک سطح صاف، روی خوشه‌های کوچک حرکت می‌کنند. از آن‌جایی که، چیزی برای چسبیدن و پیوستن به آن وجود ندارد، آب با کوچکترین حرکت سقوط می‌کند. این پوشش فوق آبگریز در برابر قطرات آب عالی است، اما در برابر بخار آب به خوبی عمل نمی‌کند.
کاربردهای پوشش‌های ضد آب و خود تمیزساز تقریباً نامحدود هستند. ابزارها و سطوحی را تصور کنید که باکتری‌ها، غذا و گردوخاک نمی‌توانند به آن‌ها بچسبند. لباس‌هایی را تصور کنید که به ندرت نیاز به شستن دارند. در حال حاضر، این‌چنین پوشش‌هایی وجود دارند و برخی در بازار یافت می‌شوند. همچنین، این پوشش‌ها را می‌توان با مواد شیمیایی کمتر یا بی‌خطر ساخت و چرخه عمر بسیاری از مواد و منابع را افزایش داد.
هزاران سال است که گیاه نیلوفر آبی به عنوان نمادی از خلوص در آسیا شناخته می‌شود، که بخشی از آن به لطف برگ‌های فوق آبگریز آن است. درک چگونگی و چرایی مشاهده این پدیده یک امر آموزنده است، چرا که بینشی در مورد نبوغ تکامل و سیستم های طبیعی ارائه می‌دهد.
